Mams en paps zijn wat je zegt: bourgondiërs.
Een 'goe stuksken vlees' is hier de basis van elk avondmaal.
Begrijp me niet verkeerd: we eten bewust en gezond.
Naast dat lapje vlees krijgen we hier een rijke variatie aan groenten.
Steeds vers, biologisch en dikwijls recht uit opa's moestuin of paps' serre.
Hmmmm, lekker sappige kerstomaatjes recht van de plant...
De "patat" maakt dikwijls al eens plaats voor spelt- of volkorenpasta, wilde rijst, tarwegranen, bulgur,...
kortom, er wordt over nagedacht.
Maar vlees, daar hebben we dus geen problemen mee.
Allez, 't is te zeggen...
Ikke dus wel. En veel! (steeds meer...) En mams en paps dus bijgevolg ook. Of wat dacht je?
Hoe goed smaakt een stukje varkensvlees nog als je daarbij telkens het beeld van een rozig biggetje met een klein schattig snuitje en dito krulstaartje geserveerd krijgt?
Wat doet een moeder dan, wanneer d'r 7-jarige "schattie patattie" bij ieder avondmaal innerlijk wordt verscheurd?
Ze stelt een compromis voor: donderdag veggiedag.
En zo begint het... mijn dagen zonder vlees.
 |
| morguefile.com |
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Bedankt voor uw reactie!
Het bericht zal worden weergegeven na goedkeuring.
Groetjes,
Ann